op naar de woestijn

Zaterdag 7-8:
We brengen de ochtend heerlijk relaxed door aan en in het zwembad en in het bubbelbad buiten bij het hotel. Daarna geen we 2x (we ontdekken nml na een half uur dat we de zwemkleding zijn vergeten en moeten dus nog ff terug) op weg naar Laughlin. De rit gaat door een eindeloos woestijnlandschap met 40 graden op de thermometer in de auto. (leve de airco) Het is bijna niet voor te stellen hoe lang, leeg en rechtlijnig een weg kan zijn en we bedenken onderweg wat te doen als er nu iets zou gebeuren…om meteen daarna met schrik te ontdekken dat de benzinetank toch wel erg leeg begint te raken. We krijgen het even benauwd, vooral wanneer het lampje van de benzine gaat branden maar gelukkig vinden we net op tijd in ‘the middle of no where’ een benzinepomp. Opluchting alom !
Het hotel in Laughlin bestaat uit twee grote flats en hier blijkt de oorspronkelijke voorloper te zijn van Las Vegas. Beneden in de hal is er enorm lawaai van bliepende gokmachines zover als je kunt kijken. Daar zitten de hele avond en nacht en zelfs ’s ochtends mensen muntjes in apparaten te gooien, waarbij ook flink gedronken en gerookt wordt ! Buiten is het nog steeds fors heet en winderig en ’s nachts onweert het ook flink waarbij het zelfs regent. Dit is vanuit de kamers op de 11e verdieping met ramen tot op de grond goed te zien. De volgende ochtend zien we nog steeds oma’s in pyama bezig met het spelen op de gokmachines. Dit is aan ons niet besteedt, dus gaan we op weg naar onze eerste Canyon ervaring.